Mukilteo

Ja, je leest het goed: Moe Kil Theo, maar dan anders.

Aldaar bevindt zich de vliegtuigfabriek. Boeing. We 'moesten' natuurlijk wel even kijken hoe die dingen worden gefabriekt en daarvoor hadden we vandaag, maandag, een afspraak om 1100 uur voor een rondleiding die bijna twee uur duurde. Met als afsluiter de opmerking van de rondleidster:

if it isnot Boeing, then I am not going.

Nou, volgens mij ben ik in de toekomst niet zo kritisch, als het een Frans toestel is vind ik het ook prima.

Het was leuk, boeiend en interessant en als je in de buurt komt dan is het die 18 dollar best waard. De tijd vliegt en voor je het weet ben je weer buiten. Maar ik zou er geen duizend kilometer voor omrijden.

Als je te vroeg aankomt in de ontvangsthal dan zie je daar ook een soort VVV-kantoor waar ze meer ionfo hebben dan alleen over de fabriek en de directe omgeving. De aardige mevrouw adviseerde: je bent toch in de buurt, ga met de ferry naar Clinton (ja, die) en rij even door naar Coopeville.

Nou, dat 'even' viel nogal mee, best wel; een uurtje rijden, dus onderweg steeds de vraag, zijn we niet te ver doorgereden? Nou nee, het duurde gewoon langer dan dat Elly van die aardige mevrouw had begrepen.

En dan ben je daar en dan blijkt het een dorruppie te zijn met heel oude gebouwen en, waarschijnlijk toevallig, deze keer ook heel oude auto's. Auto's met als kentekenplaat de kreet: horseless carriage. Er was er een, die rijdt op stoom. Op water dus. En dat zouden wel meer mensen willen, dat hun auto op water rijdt. Maar om die stoom te maken heb je natuurlijk weer andere brandstof nodig en bovendien rijdt die auto ongeveer anderhalve kilometer op een liter water. Ook al niet erg efficiënt.

Pulled pork: ik had er nog nooit van gehoord, maar op internet vind je alles dus ook recepten van een schouder varkensvlees, op de BBQ, en dan wordt na uren garen het vlees uit elkaar getrokken en krijg je die losse draadjes op je bord, bijvoorbeeld tussen twee boterhammen. Toen ik het net op had stond er buiten een karretje waar het ook werd aangeboden als straatverkoop.

En ja hoor, eindelijk een winkeltje met 'Dutch' erop. En binnen was een mevrouw, die een enorme talenkennis had: Welkom was het enige Nederlandse woord in haar vocabulaire. Ze verkocht wel Bolletje beschuit, Droste chocola, Verkade koekjes en Koopmans poffertjesmix en dergelijke./

Maar het was een leuke en boeiende dag. Vliegtuigen als de 787 en auto's zonder paard ervoor, daartussen een veerboot zoals vroeger tussen Kruiningen en Perkpolder (wie weet dat nog?).

Nog twee volle dagen en dan is het donderdag, de dag waarop Corry de terugreis begint. We brengen haar natuurlijk naar het vliegveld. Drie weken later zal buurman Kelly ons brengen.